«تیک تاک» رشت متوقف شد
تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۴۵۲۷۴
ایسنا/گیلان عمارت بلدیه رشت با برج ساعت آن، نماد رشت است. این برج ۲۲ متری ابتدا کاربری نگهبانی داشت و سه سال بعد از ساخت با کارگذاشتن چهار ساعت، تبدیل به برج ساعت شد. از آغاز مرمت پروژه ساعت‌های تیک تاک برج از کار افتاده است.
وقتی زمان متوقف می‌شود، انگار زندگی پیش نمی‌رود. هر روز تکراری است، همانند عقربه‌های ساعت که هر روز در یک مسیر تکراری به دور خود می‌گردد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
درست از روزی که حصارهای فلزی دور عمارت بلدیه رشت کشیده شد، دیگر کسی صدای دنگ دنگ چهار ساعت برج بلدیه را نشنیده است. فاز نخست پروژه مرمت عمارت بلدیه، از سال گذشته آغاز شده و فازدوم نیز از مهرماه، کلید خورده است.
مردم رشت، عمارت زیبا و تاریخی بلدیه را با برج ساعت آن می‌شناسند و اگر کسی بخواهد آدرس بدهد، می‌گوید: برج ساعت و کمتر کسی با نام کاملاش یعنی عمارت بلدیه، خطابش می‌کند. برج ساعت، حدود یکصد سال است که به‌عنوان مهم‌ترین نماد شهر رشت شناخته می‌شود.
یکصد سال از ساخت عمارت بلدیه رشت، می‌گذرد. عمارت باشکوهی- که حالا جزء بناهای میراثی کشور است و از نیمه دوم امسال، فاز دوم مرمت آن نیز از سوی سازمان عمران و بازآفرینی فضاهای شهری شهرداری رشت درحال اجراست.
عمارت شهرداری رشت با برج ساعت معروف آن هر بیینده‌ای را مجذوب می‌کند. ایجاد برج‌های ساعت در بسیاری از شهرهای کشور در اوایل این قرن، نمادی از تجددخواهی بود تا اهمیت وقت و زمان را برای توسعه یادآور شود. برج زیبای ساعت عمارت بلدیه شهر تبریز و برج ساعت شهر ساری یکی از این نمونه‌هاست.
اگرچه عمارت بلدیه رشت از ابتدا دارای برج بود، ولی برج بلدیه ابتدا برج دیده‌بانی کاربری داشت و در زمان ساخت، ساعتی بر بالای برج وجود نداشت. برج دیده‌بانی عمارت بلدیه رشت، سه سال پس از تاسیس، تبدیل به برج ساعت شد. ساعت‌های قرار گرفته در بالای برج بلدیه رشت، به نحوی بود که بسیاری از شهروندان می‌توانستند زمان را با آن بسنجند. زیرا در گذشته تا این اندازه ساختمان‌ها بلندمرتبه سازی نشده بود و از چهار جهت می‌شد، برج ساعت و عقربه‌های بزرگ چهار ساعت را در چهار جهت اصلی دید. این ساعت‌ها حدود ۹۷ سال حرکت کرد و با گردش هر ۶۰ دقیقه عقربه‌های دقیقه شمار آهنگ زیبایی را می‌نواخت تا از دست رفتن زمان را یادآور شود.
حالا مدتی است صدای دنگ دنگ زنگ ساعت‌های برج بلدیه شنیده نمی‌شود. انگار سرعت تغییرات در جامعه‌ای که در حال پوست‌اندازی است، موجب شده مردم متوجه از کار افتادن عقربه ساعت‌های برج بلدیه نشوند.
آنچه امروز درباره مجموعه بناهای تاریخی میدان شهرداری رشت می‌دانیم، محدود به اطلاعات پراکنده‌ای است که به صورت خبر احداث و یا افتتاح آنها در معدود روزنامه‌های یومیه چاپ رشت آن زمان درج شده و بیش از آن مستندات قابل اتکایی در دست نیست.
مهندس روبرت واهانیان، پژوهشگر تاریخ رشت، دراین باره می‌گوید: «کلنگ احداث ساختمان اداری بلدیه در سال ۱۳۰۲ خورشیدی به زمین زده شد و مهندسی ارمنی به نام «آرتم سرداراف»، از ارامنه‌ی روسیه مقیم رشت، کار طراحی و نظارت بر ساختمان را بر عهده گرفت.
اداره‌ی بلدیه از اول فروردین ماه سرداراف را به سمت مهندسِ بلدیه رشت با ماهی هفتاد تومان حقوق استخدام کرد. وی هفته‌ای سه روز در بلدیه حاضر می‌شد و وظایف خود را انجام می‌داد.
این بنا، چهارم اردیبهشت سال ۱۳۰۵ خورشیدی، افتتاح می‌شود و طبق خبر درج شده در شماره ۱۳۵ «روزنامه پرورش»، دو ماه بعد یعنی چهارشنبه اول تیر ماه ۱۳۰۵، اداره‌ی بلدیه‌ی رشت به ساختمان نوساز خود یعنی عمارت تازه ساخت منتقل می‌شود.
کمتر از سه سال، تغییرات عمده‌ای در عمارت بلدیه رخ می‌دهد و برجی که کاربری نگهبانی داشت، تبدیل به برج ساعت می‌شود.»
واهانیان در این باره می‌گوید: «در زمان ساخت، برج وسط عمارت، تنها حکم دیده‌بانی برای شهر رشت را داشت. برجی که در انتها از چهار سو شیشه داشت و روزانه یک نفر مامور بود تا از بالای برج ۲۲ و نیم متری، وضعیت شهر را از چهار طرف رصد نماید. بخصوص در مواقعی که آتش‌سوزی در شهر رخ می‌داد، نگهبان سریع زنگ دستی را -که یک چکش بود- به صدا در می‌آورد. در کوچه کناری عمارت و نزدیک به هتل اردیبهشت همیشه یک ماشین آتش‌نشانی حضور داشت که با تلمبه دست کار می‌کرد و به محض شنیدن صدای زنگ برج به محل حادثه اعزام می‌شد.»
وی با اشاره به آگهی روزنامه‌های یومیه رشت، در مورد تغییرکاربری برج دیده بانی یادآور می‌شود: «سال ۱۳۰۸ بلدیه برای طرح جاگذاری ساعت بر روی برج دیده‌بانی آگهی چاپ می‌کند و همان سال قسمت شیشه‌ای برج دیده بانی برچیده و به جای آن چهار ساعت آلمانی کار گذاشته می‌شود.»
داستان این تغییرات به همین‌جا ختم نمی‌شود و برج ساعت بلدیه برای سومین بار دستخوش تغییر می‌شود. اواخر بهار ۱۳۶۸ بود که ساعت های برج بلدیه، پس از ۳۸ سال کار بی‌وقفه، از کار می‌افتد و الماسی -شهردار وقت- دستور می‌دهد ساعت‌ها را برای تعمیر پایین بیاورند. ساعت‌ها هنوز به جای خود بازنگشته بود که زلزله مهیب آخرین روز خرداد ۱۳۶۸، به عمارت بلدیه آسیب می‌زند و برج فرو می‌ریزد و ساعت هایی که بعد از تعمیر در انبار حیاط همان عمارت نگهداری می‌شد، سرنوشتی نامعلوم می‌یابد.(عکس اخیر، آرشیو مهندس واهانیان)
واهانیان -که در آن زمان مهندس ناظر شهرداری بود- مامور بازسازی عمارت بلدیه می‌شود.
وی، در این باره می‌گوید: «ساعت‌های اولیه که در سال ۱۳۰۸ کار گذاشته شده بود، ساخت کشور آلمان بود و قبل از زلزله شهرداری آنها را برای تعمیر پایین آورده بود و پس از آن در انبار شهرداری گذاشته بودند. با تخلیه زودهنگام اداره بلدیه برای مرمت عمارتی که در زلزله آسیب دیده بود، متاسفانه ساعت‌های نخست مفقود و در نهایت شهردار وقت دستور داد ساعت‌های جدیدی برای برج بلدیه خریداری شود.»
واهانیان توضیح می‌دهد:« بعد از تکمیل مرمت برج ساعت در پاییز همان سال، ساعت‌های فعلی از شرکت «تیک تاک» نمایندگی «سیتی زن ژاپن» خریداری و بالای برج کار گذاشته می‌شود.»
مرداد ماه سال ۱۳۹۵، ساعت‌های تیک تاک هم از کار می‌افتد و مدتی زمان در مرکز شهر متوقف می‌شود. چندماه بعد و با تعمیر دوباره ساعت‌های سیتی زن، دوباره شهروندان، با آغاز یک ساعت کامل، صدای ضرباهنگ تیک تاک را می‌شنیدند.
حالا ساعت‌ها هستند ولی با آغاز پروژه مرمت عمارت بلدیه رشت، عقربه‌ها از کار افتاده‌اند و انگار «تیک تاک» رشت متوقف شده است.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی ساعت بازآفرینی شهری تیک تاک استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها عمارت بلدیه رشت برج دیده بانی چهار ساعت برج بلدیه بالای برج برج ساعت عقربه ها ی بلدیه ساعت ها تیک تاک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۴۵۲۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حد کم کردن وزن کجاست؟ نگاهی به شیوه‌های مرسوم در کاهش و تثبیت وزن
صدای ایران از یورونیوز-چه با کمک داروهای مؤثر جدید لاغر شوید، چه بعد از جراحی لاغری وزن کم کنید، چه ورزش کنید و کالری بسوزانید، روزی میرسد که اعداد روی ترازو دیگر پایین نمی‌آیند و شما به محدودیت کاهش وزن برخورد می‌کنید. اما این حد کجاست؟
به گزارش شبکه سی‌ان‌ان، در یک مطالعه جدید، کوین هال، پژوهشگری در مؤسسه ملی بهداشت که کارشناس اندازه‌گیری متابولیسم و تغییر وزن است، بررسی‌ای انجام داد تا ببیند به طور معمول چه زمانی کاهش وزن متوقف می‌شود و این موضوع چه ارتباطی با روش کاهش وزن افراد دارد.
او با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از روش‌های مختلف کاهش وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به بعد آن را متوقف می‌سازند.
او دریافت که بخشی از دلیل مؤثر بودن جراحی بای پس معده و داروهای جدید کاهش وزن مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان لازم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت کاهش کالری، افراد می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کاهش وزن را ادامه دهند.
بدن با تلاش برای حفظ تعادل بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می‌سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم و شروع به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می‌گوید که بیشتر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود تا زمانی که با تمام کار‌های سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.
این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان ارزشمند بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذا‌هایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.
هال برای مطالعه مسیر کاهش وزن تنها با استفاده از محدودیت کالری، کاهش وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور تصادفی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به مدت دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را کاهش دادند به طور متوسط حدود ۱۶پوند وزن از دست دادند، اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را دنبال کردند حدود ۲ پوند اضافه وزن داشتند.
اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به مدت دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما کاهش وزن آنها تقریباً در حدود ماه دوازدهم متوقف شد، زیرا اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.
هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان کاهش وزن ممکن است بسته به فرد متفاوت باشد.
مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به کاهش وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز شروع می‌شد، باید بیش از ۸۰۰ کالری در روز کاهش می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه پاسخ داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه حدود ۸۳ کالری بگیرند.
یک کیلوگرم حدود ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند کاهش وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با درخواست ۸۳ کالری بیشتر در روز پاسخ داده شد. میانگین کاهش وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، احساس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری بیشتر در روز نسبت به قبل از شروع کاهش وزن داشتند.
اما آنها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که احساس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای کاهش ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.
هال گفت در پایان این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که هدف آنها بود، فقط توانستند حدود ۲۰۰ کالری در روز کاهش دهند؛ و این باعث شد که روند کاهش وزن آنها متوقف شود.
دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان گفته بود که روند کاهش وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. زیرا بدن افراد به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر متابولیک کارآمدتر می‌شوند؛ و بنابراین همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین دلیل است که کاهش وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.
در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و حدود ماه ۱۲، کاهش وزن را متوقف کردند.
داروهای سماگلوتید و تیرزپاتید که با تقلید از هورمون‌های روده به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند، باعث ایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را تأیید کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.
اما مهم‌تر از همه آن که این دارو‌ها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آنها همچنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان باعث می‌شد با کاهش وزن دوباره غذا بخورند، کاهش دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با کاهش اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای مدت طولانی‌تری کاهش دهند، به طور متوسط یک سال بیشتر در مقایسه با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روند کاهش وزن در افرادی که از داروهای کاهش وزن استفاده می‌کنند در حدود سال دوم متوقف می‌شود.
عمل جراحی کاهش وزن قوی‌ترین اثر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه حدود ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم کاهش وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به وضعیت پایدار می‌رسند که نشان می‌دهد این جراحی اشتهای آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.
هال می‌گوید استفاده از دارو‌هایی مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان لازم برای رسیدن به توقف کاهش وزن را طولانی‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.
هال گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چقدر هم وزن از دست بدهند، همچنان افزایش اشتها را تجربه می‌کنند.»
او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.
این مطالعه همچنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در مورد اینکه چرا افراد از کاهش وزن خودداری می‌کنند کمک می‌کند.
به عنوان مثال، یک نظریه این است که کاهش وزن به متابولیسم آسیب می‌رساند، بنابراین افراد در هنگام استراحت کالری بسیار کمتری نسبت به زمانی که شروع کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.
هال می‌گوید متابولیسم پس از کاهش وزن کاهش می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف کاهش وزن را دریافت.
او این تصور را که اثر دارو‌ها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «دلیل توقف کاهش وزن آن است که در نقطه‌ای، اثر دارو‌ها باعث افزایش اشتها می‌شود.»
هال گفت: «یک چیز بسیار رایج دیگر در حال حاضر این است که بعضی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ استفاده می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی دیگری می‌دهند.»
این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک وضعیت پایدار برای حفظ کاهش وزن مورد نیاز است؛ بنابراین ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای مدت طولانی ادامه دهید یا نه.»
افرادی که پس از کاهش کالری روند کاهش وزن‌شان متوقف می‌شود، احتمالاً می‌توانند با محدود کردن بیشتر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این زمینه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید؛ بنابراین شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود